Biminizeilen in de Balearen (Deel 1)

Biminizeilen in de Balearen (Deel 1)

Voor de costa's van Spanje ongeveer tussen Barcelona en Valencia in liggen de Balearen, een groep van 4 grotere en bewoonde eilanden, Mallorca, Menorca, Ibiza en Formentera en nog aantal kleinere die soms in prive eigendom zijn of tot natuurreservaat zijn uitgeroepen. We hebben een kleine 4 weken uitgetrokken om ze allemaal aan te doen. Onze trip vangt aan in Mahon, de hoofdstad van Menorca, en gezegend met prachtige natuurlijke diepzeehaven in de vorm van een smalle lange (3 mijl) diepe baai. Deze kwaliteit en de centrale ligging ten opzichte van Spanje, Frankrijk, Italie en Afrika maakte het eiland tot een strategisch belangrijke uitvalsbasis voor de Engelsen en Fransen die het in de 18e eeuw op elkaar veroverden en op alle strategische plekken forten bouwden. Nog steeds wordt Menorca vooral bezocht door Engelse toeristen, maar anders dan op de andere eilanden in Baleraren zijn het vooral jonge gezinnen en rustzoekers.

Ons eerste reisdoel is Mallorca, volgens de pilot aan de zuidoostkust voorzien van flink wat baaien en havens, zodat we het ons kunnen veroorloven letterlijk met de wind mee te varen. De auteur of beter gezegd reviseur van de Imray pilot, Graham Hutt, blijkt onze buurman aan de kade in Mahon. Als een soort reincarnatie van zijn verre voorouders zeilt hij al 30 jaar rond in het gebied. Voor een vriendenprijsje kopen we de nieuwste editie van de pilot, laten Graham er een persoonlijke boodschap in schrijven en dan is het wachten alleen nog op een goede wind. Op de naweeen van de Tramontana, zoals de noordelijke wind heet, vertrekken we de volgende morgen in alle vroegte. Nadat we op ruime koers het allen door hagedissen bewoonde Isla del Aire net ten zuiden van Menorca gerond hebben, halen we de genua over en zetten we met behulp van de spiboom de genua te loevert en gaat het pal voor de wind. In de ochtend met de flinke golven en windkracht 5 blijken we op de gps een top aan 9.7 knopen gehaald te hebben: een nieuw record voor onze Bavaria44. In de loop van de dag zwakt de wind af naar 2-3. Met een ruime wind zetten we uiteindelijk koers naar Portocolom, ook al gezegend met een prachtige natuurlijke haven. Volgens de pilot een van prettigste plaatsen om aan te lopen op het eiland. In het hoogseizoen trekken de Balearen heel veel boten vanaf het vaste land die de capaciteit van de havens te boven gaan. Prijzen aan de steiger beginnen bij €100 voor een nacht en kunnen oplopen tot €250. Gelukkig kun je zowel in de vele baaien als voor de havens vaak goed ankeren of aanhaken aan een vaste mooring (boei). Om 19 uur gooien in Portocolom we het anker uit, over de 65 mijl hebben we 12,5 uur gedaan. We zien ons omringd door vele nationaliteiten waaronder zelfs Australiers en Amerikanen en ook nog een Nederlandse boot. Het enthousiasme van de pilot is terecht. In de baai is een strandje dus de kinderen komen de volgende dag ook aan hun trekken. Het plan is om van hier naar Cabrera te varen. Een onbewoond eiland ten zuiden van Mallorca dat tot natuurreservaat is verklaard. Ankeren is er verboden en een mooring moet gereserveerd worden via een handige maar nagenoeg onvindbare website. Uiteindelijk lukt het ons de website vinden, maar blijken de komende 3 weken alle moorings al geboekt. Cabrera verschuift naar de terugreis.

Ons volgende reisdoel blijkt dan Colonia Sant-Jordi. Blijkt want ook hier kunnen we het ons veroorloven na ronding van de oude zoutmijnen bij het zuidoost punt (Punta Salinas) op ons gemak te kijken wat een geschikte en leuke haven aan de zuidwestkant is. Hier ankeren we naast de haven ingang en pal voor de zwemboeien van een prachtig strand. De pilot bewijst ook hier zijn nut want een op het oog ruime passage tussen 2 kleine eilanden door blijkt een ondiepte. Kenmerkend voor de Balearen zijn dergelijke rotsen en ondiepten die soms op wel een mijl van de kust kunnen voorkomen. Onze volgende stop is Arenal, de bekende badplaats pal naast de hoofdstad Palma. Ook hier ankeren we voor de haven en kunnen we zonder problemen gratis gebruik maken van de faciliteiten waaronder een prima zwembad. De hoofdstad van Mallorca doet zijn naam eer aan en heeft wel wat weg van Barcelona. De grote baai van Palma biedt goede bescherming tegen de Tramontana en is vrijwel dagelijks het decor van zeilwedstrijden.

Ook hiervandaan vertrekken we weer op de naweeen van een Tramontana naar ons volgende reisdoel: Ibiza. 70NM op een koers van 237 graden scheiden ons van Eivissa de hoofdstad. Ongeveer 12 uur dus. We besluiten 's nachts te varen zodat de kinderen kunnen slapen. Met de genua te loevert maken we weer flinke vaart maar als het donker wordt valt de wind - anders dan voorspeld - goedddeels weg en is de zee te wild om nog te kunnen zeilen. We starten de motor en stellen zo in dat we net voor zonsopgang aankomen in cala San Vicente. In de maanloze donkere nacht zien we de fluoriserende algen als witte bollen oplichten achter de boot. De noordkant van Ibiza is veel minder toeristisch dan het zuiden en San Vincente is een prettige plek. Helaas draait de wind en staat die al snel haaks op de richting van de golven, geen rustig ankerplekje. De leukste strandtent, On The Beach, blijkt in handen van Eric die al 35 jaar op Ibiza woont en de tent bestiert met zijn hele gezin. Eric is van nog van de hippie generatie waar het allemaal mee begonnen is op het knotsgekke Ibiza.

Hierna zetten we koers naar Santa Eulalia, een heel toeristische maar gezellige en goed outilleerde plaats aan een ruime baai. Ook hier ankeren we weer voor de haveningang. De boulevard is autovrij en leuk om 's avonds af te wandelen. Onze volgende bestemming is Eivissa, de hoofdstad. Voor het eerst deze vakantie kiezen we nu wel voor een plekje aan de steiger. We hebben een gereserveerde plek en dat is wel nodig ook, want zomaar naar binnen varen schijnt kansloos te zijn in juli en augustus. Na ruim een week is de watervoorraad aardig geslonken en het is ook fijn om de fans aan te kunnen zetten, als je ankert zorgt de wind voor voldoende ventilatie, maar aan de steiger is het gauw benauwd. Het is vandaag maandag en op Ibiza betekent dat Tiesto night. Iedere maandag vliegt hij in vanuit Nederland om in de Priviledge tussen 2 en 5 zijn kunstje te doen voor 10.000 fans. De kinderen gaan een avondje logeren bij de overburen van de Andres I op de steiger, niet geheel toevallig familie. Na nog even de plaatselijke marineshop te hebben bezocht vertrekken we de volgende dag alweer. Overdag is de haven relatief uitgestorven omdat de meeste schepen dagtochtjes maken naar Formentera en avonds weer terugkeren. Dat wordt ook onze bestemming. Op een afstand van nog geen 10 zeemijl van Eivissa liggen de mooiste stranden van de Balearen aan weerszijden van een langgerekt lido. Geologisch zitten Ibiza en Formentera eigenlijk aan elkaar vast via deze richel die maar op een plek doorvaarbaar is. Deze Freu Grande is met zijn breedte van een halve zeemijl dan ook gelijk het drukste punt van de Balearen. We gaan voor anker aan de Playa de Levante, als we aankomen is het superdruk, maar als de avond valt zijn we nog maar 3 zeilboten. De hele lido biedt vanwege de geringe hoogte weinig bescherming en het is dan ook geen geschikte plek voor een rustige nacht, helemaal niet als de wind ook nog draait naar NO. Zodra het licht wordt vertrekken we weer terug naar Ibiza, naar Salinas aan de westkant. Hiervinden we wel goede beschutting. Hier liggen we pal voor San Trinxta, een hippe strandtent waar de de DJ vanaf 14 uur al los gaat. Net als iedereen maken we met vrienden die op het eiland verblijven bij een aanhoudende oostenwind de volgende dagen dagtochtjes naar de stranden van Isla Espalmador en Punta Trocadors op Formentera. Maar Formentera hebben we dan nog steeds niet gerond. De mooiste en enige ankerplek die ook goede bescherming tegen de aanhoudende oostenwind biedt is Cala Saona aan de westkant. Ook hier is het superdruk, hier liggen minstens 100 boten voor anker en die blijven 's nachts ook allemaal liggen. Het is er een gezellige boel, zeker als een flottieltje van 10 huurboten binnenloopt en het feest losbarst zodra de ankers uitliggen. Van hieruit verkennen we het prachtige eiland op de fiets. Voor de laatste nacht is de voorspelling windkracht 7, dus gooien we 's ochtends een tweede anker uit en geven maximale ketting aan het hoofdanker. We maken ons niet zozeer druk om onze eigen boot, maar meer om de boten van de feestgangers met hun goeddeels beschonken en onervaren bemanning.

(wordt vervolgd)