woensdag 31 augustus 2011
maandag 29 augustus 2011
Diner en Blanc 2011 in Rotterdam
We mochten Chef de Bus zijn van een leuk initiatief (overgewaaid uit Frankrijk) om met 1000-en mensen ergens lekker te gaan picknicken. Dit jaar in Rotterdam en een geweldig succes.
zaterdag 27 augustus 2011
maandag 22 augustus 2011
zaterdag 13 augustus 2011
Biminizeilen in de Balearen (deel 2)
Biminizeilen in de Balearen (deel 2)
Het plan is om Formentera te ronden voordat we weer koers zetten naar de westkust van Ibiza. Als we bij Cabo de Barbaria, de ZWpunt van het eiland aankomen en 20 knopen wind en 3 meter hoge golven ons vol tegemoet komen, kiezen we echter eieren voor ons geld. We maken rechtsomkeert en zeilen in de luwte naar Cala Yondal. Hier bevindt zich de sjiekste strandtent van heel Ibiza: Blue Marlin: vooral ook bekend vanwege het grote aantal bezoekende BN-ers, waarvan wij er helaas geeneen herkennen. Als we 's avonds weer in de dinghy terug willen naar de boot wordt me duidelijk waarom het strand eruit ziet als een lange golfbreker: de branding beukt erop met rollers van anderhalve meter hoog. Geen ideaal scenario om met 2 peuters in een dinghy te stappen. Met een goede timing slaag ik er nog wel in de dinghy buiten de branding te brengen en de motor te starten, maar bij een poging om bij de steiger aan te meren pakt een golf me op, ik sla om en spoel zo tegen de golfbreker aan. Het lijkt erop dat we de nacht op een - van de overigens zeer comforabele - beach beds van Blue Marlin moeten doorbrengen. Dan herinner ik me tijdens het ankeren een hoekje in de baai gezien te hebben waar wel gewoon zandstrand is. In het donker loop ik erheen en besluit dat het hier zou moeten kunnen als we met zijn tweeën op het juiste moment heel hard de zee in rennen om de dinghy met de meisjes erin recht en droog kunnen houden. Het plan werkt en we zijn blij weer terug op de Take Two te zijn. Helaas is de vreugde van korte duur, aan het anker liggen we precies haaks op de swell. Al het door de forse Oostenwind van de afgelopen dagen opgestuwde water komt nu weer terug van de westelijke richting. De boot ligt enorm te schommelen, en van slapen komt niets die nacht. Zodra het licht wordt hijsen we het anker, weg hier! Gelukkig vinden we snel de kleine cala Llentrisca waar we wel rustig kunnen liggen en alsnog wat slaap kunnen pakken. Als we denken dat de zee wat gekalmeerd is vertrekken we weer richting cala Horts. Helaas het valt tegen, het strand is er ok, maar de cala is ongeschikt om te overnachten. Tegen de avond lichten we voor de derde keer die dag het anker. In de oostbaai van Isla Conillera vinden we net voor zonsondergang een mooie ankerplek. Er ligt nog een boot in de baai een mooie nieuwe Jeanneau 50 van Rinus en Geralda die hun coaster hebben verkocht en nu zeilenderwijs de Middellandse Zee ontdekken. We hebben een gezellige avond. Het eiland is beschermd natuurgebied en mag niet betreden worden. Alleen kun je dat pas lezen als je al hebt aangelegd met de dinghy en als je dan toch in overtreding bent...
Na 's ochtends nog eens even hun mooie boot vol met state-of-the-art electronica maar vooral de generator, watermaker en wasmachine(!) te hebben bewonderd vertrekken we naar San Antonio, de hotspot van Ibiza vooral gefrequenteerd door de Engelsen. We zijn wel toe aan wat boodschappen en hebben er een leuke avond. We hebben ook water nodig en met het oog op de oversteek terug zou het geen gek idee zijn diesel te tanken. Van de 3 pompen functioneert er helaas maar een en een beetje boot tankt hier zo 1000 liter, maw: er is enorme rij voor ons. Uiteindelijk besluit ik de onze 2 reserve jerrycans in de rank te gooien en te proberen met dinghy en mijn lege cans voor te piepen, dat lukt zowaar. Wegwezen hier. Op weg naar Cala Benirras. Als we er bijna zijn spotten we aan stuurboord een schooltje dolfijnen, pas de eerste van deze trip. Ze zwemmen erg op het gemak, want we lopen op ze in. Ik haal de genua weg om vaart te minderen en ga overstag zodat we op contactkoers komen. Het lukt en een halve minuut hebben we de hele school pal voor de boeg. In Cala Benirras brengt Kees de zomer door op zijn vanuit het faillissement van Dehler verworven 47 voets 'passion meets reason' fabrieksdemoboot. We ontmoeten er ook Jasper die 's zomers zijn mooie huis op Ibiza verhuurt - en daar de rest van het jaar van kan leven - en in die 4 maanden met Silke op zijn boot woont. Benirras is een leuke baai met een zeer opvallende rots ervoor.
Bij een van de bars op het strand gaan we online met de iPad: we moeten onze terugreis gaan plannen. Ergens in de komende 4 dagen moeten we een kleine 200 mijl doen naar Mahon. Er blijkt een Tramontana opkomst: de noordenwind die ook in de zomer snel windkracht 7 geeft. Niet ons ideaal scenario voor een aan de windse koers. We besluiten daarom ons plan om via port d'Andratx op Mallorca en Cabrera terug te gaan, op te geven. Andratx is een omweg en op Cabrera kunnen we pas over 3 dagen terecht. We vertrekken daarom diezelfde dag nog in een poging zoveel mogelijk gebruik te maken van de huidige sirocco (zuidenwind). In het begin twijfelen we weer aan de voorspelling, de wind blijkt zwak Noord, maar als we eenmaal een paar mijl ten noorden van Ibiza komen, zien we de windshift voor ons. Het blijft verbazingwekkend hoe de wind binnen zo een kleine afstand zo kan verschillen. Met de zuidenwind vol in de zeilen lopen we direct 8 knopen, ook nadat we een rif hebben gezet. Onze eerste waypoint is Salinas op 70NM en een ONO koers. Met deze snelheid is onze ETA er 03.00 uur. Maar de wind zwakt af en het is uiteindelijk 05:30 als we het zuidoostpuntje van Mallorca ronden. Net ervoor hebben we er een close encounter met de veerboot van Mahon, die met zoveel verlichting vaart dat je zijn navigatielampen nauwelijks kan zien. Wat het extra spannend maakt is dat onze eigen navigatieverlichting is uitgevallen, oxidatie blijkt later. Van 2 lantaarns en gekleurd tekenpapier van de meisjes hebben we 2 navigatielichten geïmproviseerd, maar als we ze echt nodig hebben zijn de batterijen leeg. Op het laatst zien we eindelijk een groen lichtje en op een afstand van nog geen 100 meter kruist de veerboot voorlangs over stuurboord. We halen opgelucht adem. Het wordt nu ook snel licht, Windfinder voorspelt voor deze dag een matige Oostenwind voor het kanaal van Menorca. Prima voor ons, helaas blijken we de 30 mijl parallel aan de Zuidoost kust nagenoeg zonder wind te moeten doen. Na een trip van krap 23 uur en 145 NM gooien uiteindelijk om 1530 uur het anker uit in Cala en Porter. De meiden zijn wel weer toe aan strand, 's avonds bbq-en we met onze Cobb op het achterdek. Met hamburgers want lukt me niet de visjes die in tientallen om de boot zwemmen aan de haak te slaan. Ook het barracuda aas (rapala) dat we de hele trip vanaf Ibiza achter de boot hebben gehad heeft niets opgeleverd.
De volgende ochtend draait de wind naar het Noorden: de Tramontana kondigt zich aan. Zeker 2 dagen blijft de wind nu dag en nacht Beaufort 6/7. Ons anker begint te krabben maar de Grand Soleil 45 met Italiaanse vlag in wiens swingarea wij komen, krabt lekker mee. Vanuit de kuip houd ik het in de gaten. De Italianen liggen nog te slapen. Ineens is hun boot echter helemaal los en begint nu snel richting de rotsen te drijven. De afstand is te ver om ze nog schreeuwend te waarschuwen. Net als ik in de dinghy wil springen, verschijnt er een slaapdronken telefonerende Italiaan aan dek. De eerste seconden heeft hij nog niets door, maar dan dringt het ineens door en slaat de paniek toe. Binnen een plat tellen is de schipper aan dek, de motor gestart en het gevaar geweken. Bon giornio! We besluiten ons noodlot niet te tarten en koers te zetten naar Mahon, onze thuishaven waar we niets te duchten hebben van de Tramontana. Aan de zuidkant van Menorca zeilen we met de stevige wind in kalm water, maar zodra we voorbij Punta Prima komen, krijgen we de wind vol op de kop. Een hele armada van jachten die de noordkant van het eiland ontvluchten vaart ons tegemoet. Gelukkig is het maar 5 mijl tot aan de ingang van de baai van Mahon. Met dubbel rif en de motor bij schieten we al kruisend ook nog aardig op. We maken kleine slagen om nog enigszins bescherming van de kliffen van het ten noorden van de baai gelegen schiereiland La Mola te hebben. Eenmaal in de baai kunnen we weer een ruime koers varen. Ik haal het rif uit de Genua, zodat die nog wat kan drogen. De laatste dagen in Mahon bezoeken we nog het indrukwekkende fort waarmee heel La Mola is volgebouwd. In de 18e/19e eeuw was Menorca van zo'n groot strategisch belang voor zowel de Engelsen (tussenstop naar Malta) als de Fransen (tussenstop naar Algiers) dat om de lieve vrede te bewaren de Spanjaarden zich gedwongen zagen een zware kustverdediging op te bouwen. Vandaag de dag zie je vooral in de zomermaanden een invasie van buitenlandse bootjes, buiten het seizoen blijft vooral Menorca een rustig eiland.
Het plan is om Formentera te ronden voordat we weer koers zetten naar de westkust van Ibiza. Als we bij Cabo de Barbaria, de ZWpunt van het eiland aankomen en 20 knopen wind en 3 meter hoge golven ons vol tegemoet komen, kiezen we echter eieren voor ons geld. We maken rechtsomkeert en zeilen in de luwte naar Cala Yondal. Hier bevindt zich de sjiekste strandtent van heel Ibiza: Blue Marlin: vooral ook bekend vanwege het grote aantal bezoekende BN-ers, waarvan wij er helaas geeneen herkennen. Als we 's avonds weer in de dinghy terug willen naar de boot wordt me duidelijk waarom het strand eruit ziet als een lange golfbreker: de branding beukt erop met rollers van anderhalve meter hoog. Geen ideaal scenario om met 2 peuters in een dinghy te stappen. Met een goede timing slaag ik er nog wel in de dinghy buiten de branding te brengen en de motor te starten, maar bij een poging om bij de steiger aan te meren pakt een golf me op, ik sla om en spoel zo tegen de golfbreker aan. Het lijkt erop dat we de nacht op een - van de overigens zeer comforabele - beach beds van Blue Marlin moeten doorbrengen. Dan herinner ik me tijdens het ankeren een hoekje in de baai gezien te hebben waar wel gewoon zandstrand is. In het donker loop ik erheen en besluit dat het hier zou moeten kunnen als we met zijn tweeën op het juiste moment heel hard de zee in rennen om de dinghy met de meisjes erin recht en droog kunnen houden. Het plan werkt en we zijn blij weer terug op de Take Two te zijn. Helaas is de vreugde van korte duur, aan het anker liggen we precies haaks op de swell. Al het door de forse Oostenwind van de afgelopen dagen opgestuwde water komt nu weer terug van de westelijke richting. De boot ligt enorm te schommelen, en van slapen komt niets die nacht. Zodra het licht wordt hijsen we het anker, weg hier! Gelukkig vinden we snel de kleine cala Llentrisca waar we wel rustig kunnen liggen en alsnog wat slaap kunnen pakken. Als we denken dat de zee wat gekalmeerd is vertrekken we weer richting cala Horts. Helaas het valt tegen, het strand is er ok, maar de cala is ongeschikt om te overnachten. Tegen de avond lichten we voor de derde keer die dag het anker. In de oostbaai van Isla Conillera vinden we net voor zonsondergang een mooie ankerplek. Er ligt nog een boot in de baai een mooie nieuwe Jeanneau 50 van Rinus en Geralda die hun coaster hebben verkocht en nu zeilenderwijs de Middellandse Zee ontdekken. We hebben een gezellige avond. Het eiland is beschermd natuurgebied en mag niet betreden worden. Alleen kun je dat pas lezen als je al hebt aangelegd met de dinghy en als je dan toch in overtreding bent...
Na 's ochtends nog eens even hun mooie boot vol met state-of-the-art electronica maar vooral de generator, watermaker en wasmachine(!) te hebben bewonderd vertrekken we naar San Antonio, de hotspot van Ibiza vooral gefrequenteerd door de Engelsen. We zijn wel toe aan wat boodschappen en hebben er een leuke avond. We hebben ook water nodig en met het oog op de oversteek terug zou het geen gek idee zijn diesel te tanken. Van de 3 pompen functioneert er helaas maar een en een beetje boot tankt hier zo 1000 liter, maw: er is enorme rij voor ons. Uiteindelijk besluit ik de onze 2 reserve jerrycans in de rank te gooien en te proberen met dinghy en mijn lege cans voor te piepen, dat lukt zowaar. Wegwezen hier. Op weg naar Cala Benirras. Als we er bijna zijn spotten we aan stuurboord een schooltje dolfijnen, pas de eerste van deze trip. Ze zwemmen erg op het gemak, want we lopen op ze in. Ik haal de genua weg om vaart te minderen en ga overstag zodat we op contactkoers komen. Het lukt en een halve minuut hebben we de hele school pal voor de boeg. In Cala Benirras brengt Kees de zomer door op zijn vanuit het faillissement van Dehler verworven 47 voets 'passion meets reason' fabrieksdemoboot. We ontmoeten er ook Jasper die 's zomers zijn mooie huis op Ibiza verhuurt - en daar de rest van het jaar van kan leven - en in die 4 maanden met Silke op zijn boot woont. Benirras is een leuke baai met een zeer opvallende rots ervoor.
Bij een van de bars op het strand gaan we online met de iPad: we moeten onze terugreis gaan plannen. Ergens in de komende 4 dagen moeten we een kleine 200 mijl doen naar Mahon. Er blijkt een Tramontana opkomst: de noordenwind die ook in de zomer snel windkracht 7 geeft. Niet ons ideaal scenario voor een aan de windse koers. We besluiten daarom ons plan om via port d'Andratx op Mallorca en Cabrera terug te gaan, op te geven. Andratx is een omweg en op Cabrera kunnen we pas over 3 dagen terecht. We vertrekken daarom diezelfde dag nog in een poging zoveel mogelijk gebruik te maken van de huidige sirocco (zuidenwind). In het begin twijfelen we weer aan de voorspelling, de wind blijkt zwak Noord, maar als we eenmaal een paar mijl ten noorden van Ibiza komen, zien we de windshift voor ons. Het blijft verbazingwekkend hoe de wind binnen zo een kleine afstand zo kan verschillen. Met de zuidenwind vol in de zeilen lopen we direct 8 knopen, ook nadat we een rif hebben gezet. Onze eerste waypoint is Salinas op 70NM en een ONO koers. Met deze snelheid is onze ETA er 03.00 uur. Maar de wind zwakt af en het is uiteindelijk 05:30 als we het zuidoostpuntje van Mallorca ronden. Net ervoor hebben we er een close encounter met de veerboot van Mahon, die met zoveel verlichting vaart dat je zijn navigatielampen nauwelijks kan zien. Wat het extra spannend maakt is dat onze eigen navigatieverlichting is uitgevallen, oxidatie blijkt later. Van 2 lantaarns en gekleurd tekenpapier van de meisjes hebben we 2 navigatielichten geïmproviseerd, maar als we ze echt nodig hebben zijn de batterijen leeg. Op het laatst zien we eindelijk een groen lichtje en op een afstand van nog geen 100 meter kruist de veerboot voorlangs over stuurboord. We halen opgelucht adem. Het wordt nu ook snel licht, Windfinder voorspelt voor deze dag een matige Oostenwind voor het kanaal van Menorca. Prima voor ons, helaas blijken we de 30 mijl parallel aan de Zuidoost kust nagenoeg zonder wind te moeten doen. Na een trip van krap 23 uur en 145 NM gooien uiteindelijk om 1530 uur het anker uit in Cala en Porter. De meiden zijn wel weer toe aan strand, 's avonds bbq-en we met onze Cobb op het achterdek. Met hamburgers want lukt me niet de visjes die in tientallen om de boot zwemmen aan de haak te slaan. Ook het barracuda aas (rapala) dat we de hele trip vanaf Ibiza achter de boot hebben gehad heeft niets opgeleverd.
De volgende ochtend draait de wind naar het Noorden: de Tramontana kondigt zich aan. Zeker 2 dagen blijft de wind nu dag en nacht Beaufort 6/7. Ons anker begint te krabben maar de Grand Soleil 45 met Italiaanse vlag in wiens swingarea wij komen, krabt lekker mee. Vanuit de kuip houd ik het in de gaten. De Italianen liggen nog te slapen. Ineens is hun boot echter helemaal los en begint nu snel richting de rotsen te drijven. De afstand is te ver om ze nog schreeuwend te waarschuwen. Net als ik in de dinghy wil springen, verschijnt er een slaapdronken telefonerende Italiaan aan dek. De eerste seconden heeft hij nog niets door, maar dan dringt het ineens door en slaat de paniek toe. Binnen een plat tellen is de schipper aan dek, de motor gestart en het gevaar geweken. Bon giornio! We besluiten ons noodlot niet te tarten en koers te zetten naar Mahon, onze thuishaven waar we niets te duchten hebben van de Tramontana. Aan de zuidkant van Menorca zeilen we met de stevige wind in kalm water, maar zodra we voorbij Punta Prima komen, krijgen we de wind vol op de kop. Een hele armada van jachten die de noordkant van het eiland ontvluchten vaart ons tegemoet. Gelukkig is het maar 5 mijl tot aan de ingang van de baai van Mahon. Met dubbel rif en de motor bij schieten we al kruisend ook nog aardig op. We maken kleine slagen om nog enigszins bescherming van de kliffen van het ten noorden van de baai gelegen schiereiland La Mola te hebben. Eenmaal in de baai kunnen we weer een ruime koers varen. Ik haal het rif uit de Genua, zodat die nog wat kan drogen. De laatste dagen in Mahon bezoeken we nog het indrukwekkende fort waarmee heel La Mola is volgebouwd. In de 18e/19e eeuw was Menorca van zo'n groot strategisch belang voor zowel de Engelsen (tussenstop naar Malta) als de Fransen (tussenstop naar Algiers) dat om de lieve vrede te bewaren de Spanjaarden zich gedwongen zagen een zware kustverdediging op te bouwen. Vandaag de dag zie je vooral in de zomermaanden een invasie van buitenlandse bootjes, buiten het seizoen blijft vooral Menorca een rustig eiland.
donderdag 11 augustus 2011
Biminizeilen in de Balearen (Deel 1)
Biminizeilen in de Balearen (Deel 1)
Voor de costa's van Spanje ongeveer tussen Barcelona en Valencia in liggen de Balearen, een groep van 4 grotere en bewoonde eilanden, Mallorca, Menorca, Ibiza en Formentera en nog aantal kleinere die soms in prive eigendom zijn of tot natuurreservaat zijn uitgeroepen. We hebben een kleine 4 weken uitgetrokken om ze allemaal aan te doen. Onze trip vangt aan in Mahon, de hoofdstad van Menorca, en gezegend met prachtige natuurlijke diepzeehaven in de vorm van een smalle lange (3 mijl) diepe baai. Deze kwaliteit en de centrale ligging ten opzichte van Spanje, Frankrijk, Italie en Afrika maakte het eiland tot een strategisch belangrijke uitvalsbasis voor de Engelsen en Fransen die het in de 18e eeuw op elkaar veroverden en op alle strategische plekken forten bouwden. Nog steeds wordt Menorca vooral bezocht door Engelse toeristen, maar anders dan op de andere eilanden in Baleraren zijn het vooral jonge gezinnen en rustzoekers.
Ons eerste reisdoel is Mallorca, volgens de pilot aan de zuidoostkust voorzien van flink wat baaien en havens, zodat we het ons kunnen veroorloven letterlijk met de wind mee te varen. De auteur of beter gezegd reviseur van de Imray pilot, Graham Hutt, blijkt onze buurman aan de kade in Mahon. Als een soort reincarnatie van zijn verre voorouders zeilt hij al 30 jaar rond in het gebied. Voor een vriendenprijsje kopen we de nieuwste editie van de pilot, laten Graham er een persoonlijke boodschap in schrijven en dan is het wachten alleen nog op een goede wind. Op de naweeen van de Tramontana, zoals de noordelijke wind heet, vertrekken we de volgende morgen in alle vroegte. Nadat we op ruime koers het allen door hagedissen bewoonde Isla del Aire net ten zuiden van Menorca gerond hebben, halen we de genua over en zetten we met behulp van de spiboom de genua te loevert en gaat het pal voor de wind. In de ochtend met de flinke golven en windkracht 5 blijken we op de gps een top aan 9.7 knopen gehaald te hebben: een nieuw record voor onze Bavaria44. In de loop van de dag zwakt de wind af naar 2-3. Met een ruime wind zetten we uiteindelijk koers naar Portocolom, ook al gezegend met een prachtige natuurlijke haven. Volgens de pilot een van prettigste plaatsen om aan te lopen op het eiland. In het hoogseizoen trekken de Balearen heel veel boten vanaf het vaste land die de capaciteit van de havens te boven gaan. Prijzen aan de steiger beginnen bij €100 voor een nacht en kunnen oplopen tot €250. Gelukkig kun je zowel in de vele baaien als voor de havens vaak goed ankeren of aanhaken aan een vaste mooring (boei). Om 19 uur gooien in Portocolom we het anker uit, over de 65 mijl hebben we 12,5 uur gedaan. We zien ons omringd door vele nationaliteiten waaronder zelfs Australiers en Amerikanen en ook nog een Nederlandse boot. Het enthousiasme van de pilot is terecht. In de baai is een strandje dus de kinderen komen de volgende dag ook aan hun trekken. Het plan is om van hier naar Cabrera te varen. Een onbewoond eiland ten zuiden van Mallorca dat tot natuurreservaat is verklaard. Ankeren is er verboden en een mooring moet gereserveerd worden via een handige maar nagenoeg onvindbare website. Uiteindelijk lukt het ons de website vinden, maar blijken de komende 3 weken alle moorings al geboekt. Cabrera verschuift naar de terugreis.
Ons volgende reisdoel blijkt dan Colonia Sant-Jordi. Blijkt want ook hier kunnen we het ons veroorloven na ronding van de oude zoutmijnen bij het zuidoost punt (Punta Salinas) op ons gemak te kijken wat een geschikte en leuke haven aan de zuidwestkant is. Hier ankeren we naast de haven ingang en pal voor de zwemboeien van een prachtig strand. De pilot bewijst ook hier zijn nut want een op het oog ruime passage tussen 2 kleine eilanden door blijkt een ondiepte. Kenmerkend voor de Balearen zijn dergelijke rotsen en ondiepten die soms op wel een mijl van de kust kunnen voorkomen. Onze volgende stop is Arenal, de bekende badplaats pal naast de hoofdstad Palma. Ook hier ankeren we voor de haven en kunnen we zonder problemen gratis gebruik maken van de faciliteiten waaronder een prima zwembad. De hoofdstad van Mallorca doet zijn naam eer aan en heeft wel wat weg van Barcelona. De grote baai van Palma biedt goede bescherming tegen de Tramontana en is vrijwel dagelijks het decor van zeilwedstrijden.
Ook hiervandaan vertrekken we weer op de naweeen van een Tramontana naar ons volgende reisdoel: Ibiza. 70NM op een koers van 237 graden scheiden ons van Eivissa de hoofdstad. Ongeveer 12 uur dus. We besluiten 's nachts te varen zodat de kinderen kunnen slapen. Met de genua te loevert maken we weer flinke vaart maar als het donker wordt valt de wind - anders dan voorspeld - goedddeels weg en is de zee te wild om nog te kunnen zeilen. We starten de motor en stellen zo in dat we net voor zonsopgang aankomen in cala San Vicente. In de maanloze donkere nacht zien we de fluoriserende algen als witte bollen oplichten achter de boot. De noordkant van Ibiza is veel minder toeristisch dan het zuiden en San Vincente is een prettige plek. Helaas draait de wind en staat die al snel haaks op de richting van de golven, geen rustig ankerplekje. De leukste strandtent, On The Beach, blijkt in handen van Eric die al 35 jaar op Ibiza woont en de tent bestiert met zijn hele gezin. Eric is van nog van de hippie generatie waar het allemaal mee begonnen is op het knotsgekke Ibiza.
Hierna zetten we koers naar Santa Eulalia, een heel toeristische maar gezellige en goed outilleerde plaats aan een ruime baai. Ook hier ankeren we weer voor de haveningang. De boulevard is autovrij en leuk om 's avonds af te wandelen. Onze volgende bestemming is Eivissa, de hoofdstad. Voor het eerst deze vakantie kiezen we nu wel voor een plekje aan de steiger. We hebben een gereserveerde plek en dat is wel nodig ook, want zomaar naar binnen varen schijnt kansloos te zijn in juli en augustus. Na ruim een week is de watervoorraad aardig geslonken en het is ook fijn om de fans aan te kunnen zetten, als je ankert zorgt de wind voor voldoende ventilatie, maar aan de steiger is het gauw benauwd. Het is vandaag maandag en op Ibiza betekent dat Tiesto night. Iedere maandag vliegt hij in vanuit Nederland om in de Priviledge tussen 2 en 5 zijn kunstje te doen voor 10.000 fans. De kinderen gaan een avondje logeren bij de overburen van de Andres I op de steiger, niet geheel toevallig familie. Na nog even de plaatselijke marineshop te hebben bezocht vertrekken we de volgende dag alweer. Overdag is de haven relatief uitgestorven omdat de meeste schepen dagtochtjes maken naar Formentera en avonds weer terugkeren. Dat wordt ook onze bestemming. Op een afstand van nog geen 10 zeemijl van Eivissa liggen de mooiste stranden van de Balearen aan weerszijden van een langgerekt lido. Geologisch zitten Ibiza en Formentera eigenlijk aan elkaar vast via deze richel die maar op een plek doorvaarbaar is. Deze Freu Grande is met zijn breedte van een halve zeemijl dan ook gelijk het drukste punt van de Balearen. We gaan voor anker aan de Playa de Levante, als we aankomen is het superdruk, maar als de avond valt zijn we nog maar 3 zeilboten. De hele lido biedt vanwege de geringe hoogte weinig bescherming en het is dan ook geen geschikte plek voor een rustige nacht, helemaal niet als de wind ook nog draait naar NO. Zodra het licht wordt vertrekken we weer terug naar Ibiza, naar Salinas aan de westkant. Hiervinden we wel goede beschutting. Hier liggen we pal voor San Trinxta, een hippe strandtent waar de de DJ vanaf 14 uur al los gaat. Net als iedereen maken we met vrienden die op het eiland verblijven bij een aanhoudende oostenwind de volgende dagen dagtochtjes naar de stranden van Isla Espalmador en Punta Trocadors op Formentera. Maar Formentera hebben we dan nog steeds niet gerond. De mooiste en enige ankerplek die ook goede bescherming tegen de aanhoudende oostenwind biedt is Cala Saona aan de westkant. Ook hier is het superdruk, hier liggen minstens 100 boten voor anker en die blijven 's nachts ook allemaal liggen. Het is er een gezellige boel, zeker als een flottieltje van 10 huurboten binnenloopt en het feest losbarst zodra de ankers uitliggen. Van hieruit verkennen we het prachtige eiland op de fiets. Voor de laatste nacht is de voorspelling windkracht 7, dus gooien we 's ochtends een tweede anker uit en geven maximale ketting aan het hoofdanker. We maken ons niet zozeer druk om onze eigen boot, maar meer om de boten van de feestgangers met hun goeddeels beschonken en onervaren bemanning.
(wordt vervolgd)
Voor de costa's van Spanje ongeveer tussen Barcelona en Valencia in liggen de Balearen, een groep van 4 grotere en bewoonde eilanden, Mallorca, Menorca, Ibiza en Formentera en nog aantal kleinere die soms in prive eigendom zijn of tot natuurreservaat zijn uitgeroepen. We hebben een kleine 4 weken uitgetrokken om ze allemaal aan te doen. Onze trip vangt aan in Mahon, de hoofdstad van Menorca, en gezegend met prachtige natuurlijke diepzeehaven in de vorm van een smalle lange (3 mijl) diepe baai. Deze kwaliteit en de centrale ligging ten opzichte van Spanje, Frankrijk, Italie en Afrika maakte het eiland tot een strategisch belangrijke uitvalsbasis voor de Engelsen en Fransen die het in de 18e eeuw op elkaar veroverden en op alle strategische plekken forten bouwden. Nog steeds wordt Menorca vooral bezocht door Engelse toeristen, maar anders dan op de andere eilanden in Baleraren zijn het vooral jonge gezinnen en rustzoekers.
Ons eerste reisdoel is Mallorca, volgens de pilot aan de zuidoostkust voorzien van flink wat baaien en havens, zodat we het ons kunnen veroorloven letterlijk met de wind mee te varen. De auteur of beter gezegd reviseur van de Imray pilot, Graham Hutt, blijkt onze buurman aan de kade in Mahon. Als een soort reincarnatie van zijn verre voorouders zeilt hij al 30 jaar rond in het gebied. Voor een vriendenprijsje kopen we de nieuwste editie van de pilot, laten Graham er een persoonlijke boodschap in schrijven en dan is het wachten alleen nog op een goede wind. Op de naweeen van de Tramontana, zoals de noordelijke wind heet, vertrekken we de volgende morgen in alle vroegte. Nadat we op ruime koers het allen door hagedissen bewoonde Isla del Aire net ten zuiden van Menorca gerond hebben, halen we de genua over en zetten we met behulp van de spiboom de genua te loevert en gaat het pal voor de wind. In de ochtend met de flinke golven en windkracht 5 blijken we op de gps een top aan 9.7 knopen gehaald te hebben: een nieuw record voor onze Bavaria44. In de loop van de dag zwakt de wind af naar 2-3. Met een ruime wind zetten we uiteindelijk koers naar Portocolom, ook al gezegend met een prachtige natuurlijke haven. Volgens de pilot een van prettigste plaatsen om aan te lopen op het eiland. In het hoogseizoen trekken de Balearen heel veel boten vanaf het vaste land die de capaciteit van de havens te boven gaan. Prijzen aan de steiger beginnen bij €100 voor een nacht en kunnen oplopen tot €250. Gelukkig kun je zowel in de vele baaien als voor de havens vaak goed ankeren of aanhaken aan een vaste mooring (boei). Om 19 uur gooien in Portocolom we het anker uit, over de 65 mijl hebben we 12,5 uur gedaan. We zien ons omringd door vele nationaliteiten waaronder zelfs Australiers en Amerikanen en ook nog een Nederlandse boot. Het enthousiasme van de pilot is terecht. In de baai is een strandje dus de kinderen komen de volgende dag ook aan hun trekken. Het plan is om van hier naar Cabrera te varen. Een onbewoond eiland ten zuiden van Mallorca dat tot natuurreservaat is verklaard. Ankeren is er verboden en een mooring moet gereserveerd worden via een handige maar nagenoeg onvindbare website. Uiteindelijk lukt het ons de website vinden, maar blijken de komende 3 weken alle moorings al geboekt. Cabrera verschuift naar de terugreis.
Ons volgende reisdoel blijkt dan Colonia Sant-Jordi. Blijkt want ook hier kunnen we het ons veroorloven na ronding van de oude zoutmijnen bij het zuidoost punt (Punta Salinas) op ons gemak te kijken wat een geschikte en leuke haven aan de zuidwestkant is. Hier ankeren we naast de haven ingang en pal voor de zwemboeien van een prachtig strand. De pilot bewijst ook hier zijn nut want een op het oog ruime passage tussen 2 kleine eilanden door blijkt een ondiepte. Kenmerkend voor de Balearen zijn dergelijke rotsen en ondiepten die soms op wel een mijl van de kust kunnen voorkomen. Onze volgende stop is Arenal, de bekende badplaats pal naast de hoofdstad Palma. Ook hier ankeren we voor de haven en kunnen we zonder problemen gratis gebruik maken van de faciliteiten waaronder een prima zwembad. De hoofdstad van Mallorca doet zijn naam eer aan en heeft wel wat weg van Barcelona. De grote baai van Palma biedt goede bescherming tegen de Tramontana en is vrijwel dagelijks het decor van zeilwedstrijden.
Ook hiervandaan vertrekken we weer op de naweeen van een Tramontana naar ons volgende reisdoel: Ibiza. 70NM op een koers van 237 graden scheiden ons van Eivissa de hoofdstad. Ongeveer 12 uur dus. We besluiten 's nachts te varen zodat de kinderen kunnen slapen. Met de genua te loevert maken we weer flinke vaart maar als het donker wordt valt de wind - anders dan voorspeld - goedddeels weg en is de zee te wild om nog te kunnen zeilen. We starten de motor en stellen zo in dat we net voor zonsopgang aankomen in cala San Vicente. In de maanloze donkere nacht zien we de fluoriserende algen als witte bollen oplichten achter de boot. De noordkant van Ibiza is veel minder toeristisch dan het zuiden en San Vincente is een prettige plek. Helaas draait de wind en staat die al snel haaks op de richting van de golven, geen rustig ankerplekje. De leukste strandtent, On The Beach, blijkt in handen van Eric die al 35 jaar op Ibiza woont en de tent bestiert met zijn hele gezin. Eric is van nog van de hippie generatie waar het allemaal mee begonnen is op het knotsgekke Ibiza.
Hierna zetten we koers naar Santa Eulalia, een heel toeristische maar gezellige en goed outilleerde plaats aan een ruime baai. Ook hier ankeren we weer voor de haveningang. De boulevard is autovrij en leuk om 's avonds af te wandelen. Onze volgende bestemming is Eivissa, de hoofdstad. Voor het eerst deze vakantie kiezen we nu wel voor een plekje aan de steiger. We hebben een gereserveerde plek en dat is wel nodig ook, want zomaar naar binnen varen schijnt kansloos te zijn in juli en augustus. Na ruim een week is de watervoorraad aardig geslonken en het is ook fijn om de fans aan te kunnen zetten, als je ankert zorgt de wind voor voldoende ventilatie, maar aan de steiger is het gauw benauwd. Het is vandaag maandag en op Ibiza betekent dat Tiesto night. Iedere maandag vliegt hij in vanuit Nederland om in de Priviledge tussen 2 en 5 zijn kunstje te doen voor 10.000 fans. De kinderen gaan een avondje logeren bij de overburen van de Andres I op de steiger, niet geheel toevallig familie. Na nog even de plaatselijke marineshop te hebben bezocht vertrekken we de volgende dag alweer. Overdag is de haven relatief uitgestorven omdat de meeste schepen dagtochtjes maken naar Formentera en avonds weer terugkeren. Dat wordt ook onze bestemming. Op een afstand van nog geen 10 zeemijl van Eivissa liggen de mooiste stranden van de Balearen aan weerszijden van een langgerekt lido. Geologisch zitten Ibiza en Formentera eigenlijk aan elkaar vast via deze richel die maar op een plek doorvaarbaar is. Deze Freu Grande is met zijn breedte van een halve zeemijl dan ook gelijk het drukste punt van de Balearen. We gaan voor anker aan de Playa de Levante, als we aankomen is het superdruk, maar als de avond valt zijn we nog maar 3 zeilboten. De hele lido biedt vanwege de geringe hoogte weinig bescherming en het is dan ook geen geschikte plek voor een rustige nacht, helemaal niet als de wind ook nog draait naar NO. Zodra het licht wordt vertrekken we weer terug naar Ibiza, naar Salinas aan de westkant. Hiervinden we wel goede beschutting. Hier liggen we pal voor San Trinxta, een hippe strandtent waar de de DJ vanaf 14 uur al los gaat. Net als iedereen maken we met vrienden die op het eiland verblijven bij een aanhoudende oostenwind de volgende dagen dagtochtjes naar de stranden van Isla Espalmador en Punta Trocadors op Formentera. Maar Formentera hebben we dan nog steeds niet gerond. De mooiste en enige ankerplek die ook goede bescherming tegen de aanhoudende oostenwind biedt is Cala Saona aan de westkant. Ook hier is het superdruk, hier liggen minstens 100 boten voor anker en die blijven 's nachts ook allemaal liggen. Het is er een gezellige boel, zeker als een flottieltje van 10 huurboten binnenloopt en het feest losbarst zodra de ankers uitliggen. Van hieruit verkennen we het prachtige eiland op de fiets. Voor de laatste nacht is de voorspelling windkracht 7, dus gooien we 's ochtends een tweede anker uit en geven maximale ketting aan het hoofdanker. We maken ons niet zozeer druk om onze eigen boot, maar meer om de boten van de feestgangers met hun goeddeels beschonken en onervaren bemanning.
(wordt vervolgd)
woensdag 10 augustus 2011
Track made with Navionics Mobile
Hello,
Check out the track made with Navionics Mediterranean HD!
Ibiza menorca
Start Time: 06-08-11 16:24
End Time: 08-08-11 14:29
Active track info:
Distance: 105.0 NM
Total time: 36h 23'
Average Speed: 2.9 kts
Max Speed: 7.8 kts
Comment:
Door een crash stukje data (50 mijl) verloren..
Click on the attached .kmz file to see it in Google Earth!
Enjoy Navionics... Anytime, Anywhere..
The Navionics Mobile Team
zaterdag 6 augustus 2011
Dolphins for the bow dolfijnen!
Bekijk deze video op YouTube:
http://www.youtube.com/watch?v=dev7TSkl6do&feature=youtube_gdata_player
maandag 1 augustus 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)